Bu düşü ben yırtmadım ve gökyüzünü
kim seviştiyse -a sesini, güneşi
ne kadarsa kanat seslerini
yırtmadım taşıdım yemin ederim
Kendi söküğümü dikerdim yoksa, kanıtımdır
bir çiçeğin sesine boyardım yüzümü
cam önünde göz yumardım ve dua ederdim en basitinden
bir kalpazana, kapımı da kapardım yemin ederim
Ama ne söküğümden kurtulabildim
ne -a sesini sahiplenebildim kanıtımdır
böyle böyle camın önünde
böyle böyle ufalayıp beni toprağa, o koymadı da
toprak beni püskürttü bu çok ağırdı
bu düşü ben yırtmadım ve gökyüzünü
gel gör ki dilimde yemin, ahlaksız desen tam değil
imanın şartını ikiye indirgemiş bu masumane
gerisi malumun ilamı